SRPSKA KNJIŽEVNOST I NJENA ISTORIOGRAFIJA

Identitetske promene; srpski jezik i književnost u doba tranzicije str. 89-98

AUTOR: Jovan Pejčić

E-ADRESA: 

Download Full Pdf   

DOI: 10.46793/ZIP21.089P

SAŽETAK:

Rad se bavi početnim krugom istorijskog osvetljavanja srpske književnosti od najstarijih pisanih svedočanstava do sredine XIX veka. To je period dug sedam decenija. Formiranje književne istoriografije kod Srba počinje, naime, sa Dosi­tejem Obradovićem (1803) a zaokružuje se Istorijom srpske književnosti Stojana Novakovića (1871). Radi se o kretanju nacionalne istoriografske misli od ini­ cijalnih potreba i ideja do izgradnje okvira koji ovu misao omogućuje kao nauku.

U radu se, s jedne strane, imenuju i opisuju prekretne (odlučujuće) tačke zasnivanja srpske književne istoriografije. Na drugoj strani, prikazuju se izvesni personalni momenti karakteristični za njeno uspostavljanje i dalji razvoj. Utoliko, istraživačka pažnja usmerava se prvo na problem prelaska, odnosno preobražaja stare srpske književnosti u novu, a potom na tragove i faktore van­književnog, ideološkog uticanja na pravac i ishode književnoistorijskih i na­cionalnokulturnih poduhvata Lukijana Mušickog, Lazara Bojića, Jovana Subo­tića, Jovana Ristića, Stojana Novakovića.

KLJUČNE REČI:

srpska književna istoriografija, personalno načelo formi­ranja i razvijanja ideja i metoda, Lukijan Mušicki, Lazar Bojić, Jovan Subotić, Jovan Ristić, Stojan Novaković.

LITERATURA: