Glasnik prava 2 (2020), (str. 31-44)
AUTOR: Zoran Magdelinić
E-ADRESA: zoran.magdelinic@uip.gov.me
DOI: 10.46793/GP.1101.31M
SAŽETAK:
U ovom radu analiziraćemo konvencije koje su fundamentalnog karaktera i koje se odnose na osnovna prava čovjeka po osnovu radnog odnosa,[1] počev od slobode udruživanja, kolektivnog pregovaranja, ukidanja prinudnog ili obaveznog rada, jednakih mogućnosti i tretmana u pogledu zapošljavanja i zanimanja, pa do zaštite dece, zabrane i eliminacije najgorih oblika dječijeg rada. Međunarodni standardi rada[2] (konvencije i preporuke) su specifični akti, koji se po svom sadržaju razlikuju u odnosu na druge međunarodne instrumente.[3] Osim analize navedenih osnovnih međunarodnih standarda rada, daćemo i značaj njihove primjene na nacionalnom nivou putem zakonodavne legislative.
[1] D. Paravina, Radno pravo, Beograd, 1998, 24-25.
[2] A. Petrović, Međunarodni standardi rada, Niš, 2009, 114.
[3] B. Buklijaš; A. Bilić, Međunarodno radno pravo, Split, 2006, 40.
KLJUČNE REČI:
međunarodne konvencije, radni odnos, međunarodna organizacija rada, međunarodni standardi rada, zaštita djece.