КИПАРСКИ МОДЕЛ ОДНОСА ЦРКВЕ И ДРЖАВЕ

Државно црквено право (2023) (стр. 169-184) 

АУТОР(И) / AUTHOR(S): Алексиос Панагопулос

Е-АДРЕСА / E-MAIL: 

Download Full Pdf   

DOI: 10.46793/DCP23.169P

САЖЕТАК / ABSTRACT:

Кипарска православна црква је од 431. године, одлуком Трећег васељенског сабора са 8. каноном, призната као независна и аутокефална црква. Садашњи 76-и. архиепископ носи титулу: Нове Иустинијане и целог Кипра. Свети синод је врховни орган Кипарске цркве и делује по црквеном Уставу. Према члану 138. црквеног Устава из 1914. године, исти је ступио на снагу од дана објављивања. Архиепископ Макарије Трећи је предложио нову ревизију Устава, али од 1955. године и до 1961. године и 1974. године, овај период карактеришу оружане борбе у циљу ослобођења Кипра, тако да је коначна израда новог Устава постала приоритет од 1980. године. Нови Устав је ступио на снагу 2010. године, уз сагласност и присуство политичког руководства острва. Према члану 110, став 1 кипарског државног Устава, уређење и управљање унутрашњим пословима цркве и њене имовине врши се у складу са светим канонима и Уставом Кипарске цркве од 1914. године. Законодавна власт призната је Кипарској цркви у члану 111. став 1. државног Устава Кипра. Успостављање кривичнопроцесних уредаба црквеног права, које се заправо односе на сразмерну примену државног кривичнопроцесног законодавства, оцењује се позитивним и модернијим. По први пут у историји Устава Кипарске цркве регулишу се питања за кривично црквено право. Што се тиче породичног закона, по први пут од периода Византијског царства, у потпуности је усклађен са чланом 111. државног Устава Кипра. Црква је задржала своје право да одобри духовни раскид брака.

КЉУЧНЕ РЕЧИ / KEYWORDS:

Кипар, православље, кипарско право, канони и црквено право.

ЛИТЕРАТУРА / REFERENCES:

  • Αλιβιζάτος Αμίλκας, «Το Αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Κύπρου εν Περιπτώσει Ενώσεως της Κύπρου μετά της Μητρός Ελλάδος», Θεόδωρος Παπαδόπουλος και Μενέλαος Χριστοδούλου (επ), Πρακτικά του Πρώτου Διεθνούς Κυπρολογικού Συνεδρίου, τομ. Γ (Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών, Λευκωσία, 1973).
  • Αιμιλιανίδης Κ. Αχχιλεύς / Κατσαρός Β. Κώστας, Ο Νέος Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Κύπρου, Κύπρος 2013.
  • Ανδρούτσου Χρήστου, Εκκλησία και Πολιτεία εξ επόψεως Ορθοδόξου, Θεσσαλονίκη 1964.
  • Δαμασκηνού Ιωάννου, Περί των αγίων εικόνων 12, PG 94,1296: «Ου βασιλέων εστί νομοθετείν τη Εκκλησία Βασιλέων εστίν η πολιτική ευπραξία. η δε εκκλη­σιαστική κατάστασις ποιμένων και διδασκάλων». Του αυτού, αυτόθι 16, PG 94,1301-1304: «Ου δέχομαι βασιλέα τυραννικώς την ιερωσύνην αρπάζοντα… ου πείθομαι βασιλικοίς κανόσι διατάττεσθαι την Εκκλησίαν, αλλά πατρικαίς παραδόσεσι, εγγράφοις τε και αγράφοις». Για τον άγιο Θεόδωρο Στουδίτη ο Βίος Νικήτα ηγουμένου της Μονής Μηδικίου, Acta Sanctorum, Aprilis 3, σ. XXIX διασώζει την εξής απάντηση προς τον αυτοκράτορα Λέοντα Ε’: «Μη παράλυε, ω βασιλεύ, εκκλησιαστικήν κατάστασιν· είρηκε γαρ ο Απόστολος, και ους μεν έθετο ο Θεός εν τη Εκκλησία, πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον ποιμένας και διδασκάλους, προς τον καταρτισμόν των α­γίων, ουκ είρηκε βασιλείς. Σοι μεν, ω βασιλεύ, επιστεύθη η πολιτι­κή κατάστασις και το στρατόπεδον· τούτων φρόντιζε, και την Εκκλησίαν έασον ποιμέσι και διδασκάλοις κατά τον Απόστολον». Βλ. σχετικά Β. Τσίγκου, Εκκλησιολογικές θέσεις του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου. Αυθεντία και πρωτείο, Θεσσαλονίκη 1999.
  • Ζήση Θεόδωρου (πρωτ.), Η αλήθεια για την εκκλησιαστική περιουσία. Η αρχαία πράξη για την εκκλησιαστική περιουσία και οι παραβάτες της, Θεσσαλονίκη 1977, εκδ. Αδελφότητος «Λυδία». Του αυτού, Οι λαϊκοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία, Θεσσαλονίκη 1989.
  • Ζήση Θεόδωρου (πρωτ.), Η σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου κατά τον Άγιον Ιωάννην Χρυσόστομον, Θεσσαλονίκη 19973, σελ. 163-167, όπου σε ιδιαίτερη ενότητα με τίτλο «Η πολιτεία και οι λοιπαί μορφαί εξουσίας» αναπτύσσεται η σχετική προβληματική, ως και η μελέτη του καθηγητού Κ. Μουρατιδου, Η ουσία και το πολίτευμα της Εκκλησίας κατά την διδασκαλίαν Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθήναι 1958.
  • Ζήση Θεόδωρου (πρωτ.), https://www.impantokratoros.gr/ekklhsia-politeia.el.aspx
  • Κονιδάρης Ι.,/Αιμιλιανίδης Α., Στοιχεία Ελληνικού και Κυπριακού Εκκλησιαστικού Δικαίου, Αθήνα 2016.
  • Κονιδάρη Γ. – Κωνσταντινίδου Εμμ., – Μπούμη Παν., – Χριστινάκη Παν., «Γνωμοδότησις περί της αντικανονικότητος και αντισυνταγματικότητος του Ν. 1700/87», ανάτυπο του περιοδικού Εκκλησία, Αθήναι 1987.
  • Μαρίνου Αναστασίου, Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας (υπό το Σύνταγμα του 1975 και τον νέον Καταστατικόν Χάρτην της Εκκλησίας της Ελλάδος), Αθήναι 1984.
  • Μεταλληνού Γεωργ. (πρωτ.), Εκκλησία και Πολιτεία στην Ορθόδοξη Παράδοση, Αθήνα 1977, έκδ. Ι. Μητροπόλεως Μεσσηνίας – Καλαμάτα. Μια θαυμάσια ιστορικο/κανονική ανάπτυξη και διερεύνηση, με σύγχρονη βιβλιογραφική υποστήριξη στο ως άνω έργο.
  • Χριστινακή Παναγιώτη, Αι εις βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας «καινοτομίαι» του νέου Συντάγματος, Αθήναι 1975.
  • Μουρατίδου Κ., Εκκλησία-Πολιτεία-Σύνταγμα, Αθήναι 1975. Του ιδίου, Μουρατιδου Κ., Η ουσία και το πολίτευμα της Εκκλησίας κατά την διδασκαλίαν Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθήναι 1958. Μουρατίδου Κων., «Εάλω η Εκκλησία;», Κοινωνία α’ τεύχος 1987 και ανάτυπο.
  • Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου Προκοπίου, Εκκλησία και Σύνταγμα, Καβάλα 1985. Του αυτού, Συστήματα σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας. Μορφαί του χωρισμού, Καβάλα 1987.
  • Παναγόπουλος Αλέξιος, Κοσμάς Φλαμιάτος και Παπουλάκος, Αθήνα, 2009.
  • Παναγόπουλος Αλέξιος, Θέματα Ελληνο/Βυζαντινού Πολιτισμού στο Σλαβο/Μουσουλμανικό Κόσμο, Αθήνα 2011.
  • Παναγόπουλος Αλέξιος, Βυζαντινή Επιστολογραφία, Αθήνα 2010.
  • Παναγόπουλος Αλέξιος, Γραμματολογία της Καθ’ Ημας Ανατολής, Θεσσαλονίκη 2013.
  • Παναγόπουλος Αλέξιος, Αρκετά άρθρα για Άγιο Όρος σε Πεμπτουσία.
  • Παναγόπουλος Αλέξιος, Σλάβοι, Ισλάμ, Έλληνες στη νέα τάξη πραγμάτων, Αθήνα 2023.
  • Παναγόπουλος Αλέξιος, Ανθρώπινα Δικαιώματα (Σύνταγμα, Πολίτης, Παγκοσμιοποίηση και Κράτος Δικαίου), Αθήνα 2023.
  • Φειδά Βλάση, «Γνωμοδοτήσεις για τις διατάξεις του Νόμου 1700/87», ανάτυπο του περιοδικού Εκκλησία, Αθήναι 1987. Του ιδίου, Βυζάντιο. Βίος – Θεσμοί – Κοινωνία – Εκκλησία – Παιδεία – Τέχνη, Αθήναι 1997.
  • Χρήστου Π., «Ο βασιλεύς και ο ιερεύς εις το Βυζάντιον», Κληρονομία 3 (1971).
  • Χρυσοστόμος, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Εισαγωγική Έκθεση στο Νέο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Κύπρου (1979) 40, Απόστολος Βαρνάβας – Κύπρος.
  • Γιαννακόπουλου, Βυζαντινή Ανατολή και Λατινική Δύση! Δύο κόσμοι της Χριστιανοσύνης στο Μεσαίωνα και στην Αναγέννηση. Μελέτες στην Εκκλησιαστική και Πολιτιστική Ιστορία, Αθήναι 1966.
  • Панагопулос Алексиос, Политички значај деловање православне Цркве у Албанији (Докторат), Београд 2009.
  • Панагопулос Алексиос, Држава и Црква, односи (Пост-Докторат, на правима као стипедиста Владе Србије), Београд, 2011.
  • Панагопулос Алексиос, Обичај у пракси Источне Цркве са аспекта Државе и Цркве и њихових историјских и социо-антрополошких специфичности са освртом на Грчку у Србију (Custom in Practice of the Eastern Church from the State – Church Aspect and its Historical andSocio-Anthropological Specifics in View of Greece and Serbia), (Теза Хабилитата), Нови Сад, 2013.