Značaj kontrole i upravljanja reputacionim rizikom u delatnosti osiguranja

Pravo osiguranja i korporativno upravljanje, 2025 (str. 18-32)

AUTHOR(S) / AUTOR(I): Ljiljana Stojković

Download Full Pdf   

DOI: 10.46793/AIDA26.Sav.13S

ABSTRACT / SAŽETAK:

Reputacija je važan faktor diferenciranja subjekata na tržištu usluga osiguranja i stvaranja odnosa poverenja, kako sa korisnicima usluga tako i sa svim stejkolderima. Pitanje reputacije u delatnosti osiguranja veoma je kompleksno i može se posmatrati kroz prizmu ocene različitih stejkholdera i/ili šire javnosti o načinu na koji određeno društvo upravlja svojim poslovanjem, kao i o kvalitetu i efikasnosti pružanja usluga osiguranja. Ne retko kreiranje poslovnog, te reputacionog rejtinga konkretnog društva je rezultat različitih aktivnosti marketinga unutar društva ali bez dugoročnog efekta. Na duti rok posmatrano reputacija u delatnosti osiguranja uvek je u tesnoj vezi sa pitanjem poverenja klijenata odnosno različitih stejkholdera u procesu pružanja usluge osiguranja. Reputacioni rejting u osiguranju može biti dugoročno narušen zbog percepcije korisnika usluga i/ili šire javnosti da određeni subjekt delatnost obavlja neodgovorno, nesavesno i neprofesionalno, te na štetu korisnika usluga osiguranja. Rečju, pitanje poverenja je u uzročno posledičnoj vezi sa načelom savesnosti i poštenja, načelom zakonitosti i dobrih poslovnih praksi u obavljanju delatnosti osiguranja. Autor u okviru ovog rada razmatra različite aspekte kontrole i upravljanja reputacionim rizikom, kako sa aspekta odgovornosti uprave društva za osiguranje, tako i sa aspekta odgovornosti drugih subjekata u delatnosti osiguranja, kao i zaposlenih na svim nivoima organizacione strukture, kao vlasnicima pojedinih rizika. U prvi plan se stavlja uloga i značaj uprave i svih zaposlenih u kreiranju i održavanju poverenja u delatnosti osiguranja i s tim u vezi razvoj i unapređivanje odnosa sa korisnicima usluga kao ključnim stejkholderima

KEYWORDS / KLJUČNE REČI:

reputacioni rizik, poslovna etika, korporativna kultura, poverenje, integrisano upravljanje rizicima

REFERENCES / LITERATURA:

  • Alsop, R. J. (2004). “Corporate reputation: Anything but superÞ cial – the deep but fragile nature of corporate reputation”, Journal of Business Strategy, 25(6), 21–29.
  • Babić, L. (2009). Upravljanje edukacijom u organizaciji. Beograd: Univerzitet Singidunum.
  • Basel Committee. (2009). Enhancements to the Basel II Framework. Basel: Bank for International Settlements. Dostupno na: www.bis.org/publ/bcbs157.pdf, 25. 1. 2025.
  • Beke-Trivunac, J, Vučinić, J, Veselinović, M, Milačić, D, Pržulj Ž, Rakočević, S, Sikimić, V. (2012).
  • Interna revizija, upravljanje, rizici, kontrola. Beograd: Institut za ekonomiku i finansije.
  • Bhuiyan, T., Josang, A., & Xu, Y. (2010). “Trust and reputation management in web-based social network”, Usmani, Zeeshan-Ul-Hasan (Ed.) in: WebIntelligenceandIntelligentAgents.InTech (207–232). IntechOpen. DOI: 10.5772/8375.
  • Direktiva o solventnosti II – Direktiva 2009/138/EC Evropskog parlamenta i Saveta od 25. novembra 2009. godine o osnivanju i obavljanju delatnosti osiguranja i reosiguranja [Directive 2009/138/EC of the European parliament and of the Council of 25 November 2009 on the taking-up and pursuit of the business of Insurance and Reinsurance (Solvency II), Official Journal of the European Union, L 335, 17. 12. 2009].
  • Dowling, G. (2006). “Reputation risk: it is the board’s ultimate responsibility”, Journal of Business Strategy, 27(2), 59–68.
  • Eckert, C. (2017). “Corporate reputation and reputation risk: Definition and measurement from a risk management perspective”, The Journal of Risk Finance, 18(2), 145–158.
  • FERMA, ECIIA (2010). Guidance on the 8th EU Company Law Directive, article 41-2b, 21 September 2010. Brussels: Federation of European Risk Management Associations, European Confederation of Institutes of Internal Auditing.
  • Hauser, P. (2010). „Razvoj pravnih okvira interne revizije u evropskim osiguravajućim društvima u senci Lehmana”, Revijazapravoosiguranja, IX(4), 9–17.
  • IIA. (2017). International standards for the professional practice of internal auditing (standards) – Među- narodni standardi za profesionalnu praksu interne revizije (standardi). Lake Mary, Florida, USA: The Institute of Internal Auditors; Beograd: Udruženje internih revizora Srbije. Dostupno na: https://www.theiia.org/globalassets/site/standards/mandatory-guidance/ippf/2017/ ippf-standards-2017-serbian.pdf, 25. 1. 2025.
  • Jovanović, A. (2008). „Korporativno upravljanje kao problem informacione asimetrije”, Vasiljević, M. i Radović, V. (ur.) u: Korporativnoupravljanje (99–112). Beograd: Pravni fakultet.
  • Miloš Sprčić, D., Jakirlić, L. (2017). „Upravljanje reputacijskim rizikom korišćenjem modela integriranog upravljanja rizicima”, Zbornik Ekonomskog fakulteta u Zagrebu, 15(2), 127–145. https://doi.org/10.22598/zefzg.2017.2.127
  • Ministarstvo finansija Republike Hrvatske. (2007). Priručnikzafinansijskoupravljanjeikontrole Ministarstva finansija Republike Hrvatske. Zagreb.
  • Murray, K. (2004). “Reputation – Managing the single greatest risk facing business today”, Journal of CommunicationManagement, 8(2), 142–149.
  • NBS. (2018). Smerniceominimalnimstandardimaponašanjaidobrojpraksiučesnikanatržištu osiguranja, G. br. 3092, 20. april 2018. godine.
  • OECD. (2017). Guidelines on Insurer Governance. Dostupno na: https://www.oecd.org/en/ publications/2017/12/oecd-guidelines-on-insurer-governance-2017-edition_g1g879ca.html, 25.2025.
  • Odluka o sprovođenju odredaba Zakona o osiguranju koje se odnose na izdavanje dozvole za obavljanje poslova osiguranja / reosiguranja i pojedinih saglasnosti Narodne banke Srbije, Službeni glasnik RS, br. 55/2015, /ispravka 69/2015/, 36/2017, 29/2018 i 44/2024.
  • Petrović Tomić, N., Tomić, Z. (2011). „O licenciranju kandidata za članove organa društava osiguranja – osvrt na odluke Ustavnog suda Srbije”, Pravoiprivreda, 4-6/2011, 91–112.
  • Petrović Tomić, N. (2011). Osiguranjeododgovornostidirektoraičlanovaupravnogodboraakcionarskog društva. Beograd: Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu, Centar za izdavaštvo i informisanje.
  • Petrović Tomić, N. (2010). „Uticaj osiguranja od odgovornosti direktora na prvi agencijski problem”, Slavnić J. i Jovanović, S. (urednici) u: Evropske (EU) reforme u pravu osiguranja Srbije (339–356). Beograd: Udruženje za pravo osiguranja Srbije.
  • Scott, S. V., Walsham, G. (2005). “Reconceptualizing and Managing Reputation Risk in the Knowledge Economy: Toward Reputable Action”, Organization Science, 16(3), 308–322.
  • Stojković Stojković, Lj. (2013). „Pravni aspekti upravljanja rizikom i sistem internih kontrola kao integralni deo korporativnog upravljanja u društvu za osiguranje”, Evropska revija za pravo osiguranja, (XII)3, 46–53.
  • Stojković, D. (2016). Pravni aspekti kontrole i upravljanja rizicima u društvu za osiguranje, doktorska disertacija. Beograd: Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu.
  • Šulejić, P. (2005). Pravoosiguranja. Beograd: Dosije.
  • Vasiljević, M. (2002). „Pravo manjinskih članova (akcionara) na pokretanje postupka likvidacije društva kapitala”, Pravni život, 11/2002, 11–22.
  • Zakon o osiguranju, Službeni glasnik RS, br. 139/2014 i 44/2021.
  • Zakon o privrednim društvima, Službeni glasnik RS, br. 36/2011, 99/2011, 83/2014 – dr. zakon, 5/2015, 44/2018, 95/2018, 91/2019, 109/2021.